Bir ihtimal daha var; ölmek mi dersin?

I

...Ve ölüm fısıldar kulağına aşkın, bitmelisin...
Şimdi en küçük ihtimallerini bile alıp yanına,
ceplerinde harcanmışlığının boşluğuyla,
içine sinmeyenlerinle ve içinde dinmeyenlerinle gitmelisin...
Kalırsan eğer boğazına durursun şehrin,
eşgalin süsler duvarlarını, yüzün hüzüne düşer zamanla...
Bir akşam üstü şehrin en büyük köprüsünde bulursun kendini
ve orda en büyük ihtimalinle yüzleşirsin;
bir intiharın ezberinde kalmış adın, silemezsin...

Şeytan diyor ki; ...

Unuttuk... İnkar yok...
Önce birbirimizi, sonra herşeyi...
Şimdi şeytan diyor ki; al ardına bütün rüzgarlarını kas kavur ne varsa...
Ağzımı hayra açamıyorum sevgili...
Unuttuk biz...
"Allah diyor ki" lermizi bile unuttuk, artık ne diyorsa şeytan diyor şimdi...

                                İşte; o kadar büyük unuttuk...

Çalma...

Anladım... Tamam... Boşuna yutkunma..!
Aşkın alfabesinden çalıp bir elveda cümlesi kurmaya karar verdiğin için düğümleniyor kelimeler boğazına... Biliyorum...
Zaten depremim dilinin ucunda; bırak bari malzemeden çalma..!  

Ben bir otel odasıyım...

Giderken günahını bende bıraktığını sanan onca insan geçti içimden,
onca zavallı, onca ayyaş...
Ben bir otel odasıyım, salaş...
Her gidişte dağınık bırakıldı bir yanım, bir yanımda hep savaş...

Ne kavgalara tanık oldum bilseniz, ne aşklara...
Giderken gözyaşlarını bende bırakanlar da oldu, kahkahamı çalanlar da.
Ben bir otel odasıyım, sırdaş...
İçimden bir gecede umudunu katleden insanlar da geçti,
umudunu tazeleyenler de...
Her ne olduysa oldu; hep dağınık bırakıldım ben, hep karanlık, hep kargaşa, telaş...

Şimdi büyülenmiş gibi bakma bana,
gülüşün sahte, aldanmam kokuna,
kıyamazmış gibi bakma sakın.
Ben bir otel odasıyım; gitmeden önce dağıtacağın...