27 Kasım 2010

Kalmadım ben...



Yine aynı telaşlar voltasında avlumun,
Ellerinde aklım. Bir sana, bir sensizliğe gider gelirler.
Bir adımda canım gider, bir adımla kalırım.
Bir de hüzün, gözün kadar derine saplar bakışını, yakışını...
Aramıza giren her soğuklukta ben yandım, bilesin.
Hangi çaresizlik öldürmeye azmediyor bizi?
Kaç susmak daha pay edilecek dilimize?
Hangi çıkmaz sokağa terkettikki ellerimizi,
bir daha tutmalara uğramadık?
Sensizliğinin dilinden düşmez oldum,
'Sen' derim -siz der, sonra duvarlar tekrar eder, 'sensiz'.
Eşgalini yankılandırıyorum sokak sokak,
Sonra eşgalsiz kalıyorum...
Yüzünü kaybettiğim günden beri,
yüzümün rengi aranıyor şehir şehir...
Ne duyan, ne de gören var kaybetmişliğimi...
Hani biri gittiğinde, kalırdı diğeri? Kalmadımki ben...
Kalmadım ben...



9 YORUM:

xoxo dedi ki...

Bir başkası için acı çekmek farklı duygu.
Acıyı içinde hissetmek.
Karşılıksız,beklentisiz bir acı oluyor.
Sadece acı.
Bazen gülüyorsun.
Sonra gülebildiğin için bile acı çekebiliyorsun.
Ve çoğu zaman bilinmez bile acı çektiğin.
Ne acı...

Adsız dedi ki...

giden senide yanında götürüyorsa bilmeden
sen sende kalmamışsındır zaten
zaman kederlerin ilacı derler ama
bazı kederler vardır asla zaman yetmez...

efulemm dedi ki...

kendinde kalamayanlardanım bende....nasıl etkileyici sözler yüreğinize sağlık...

Swotpisces dedi ki...

sana bir mim yolladım, yakala bakalım, söz verdiğim gibi. :)))

LieLLa dedi ki...

Vay püslük vay... Kalbim çok incindi. :(

Swotpisces dedi ki...

canın sağolsun... :)

deeptone dedi ki...

ödülün var blogumda.

deeptone dedi ki...

bir mim'in var blogumda.

DOREMİ dedi ki...

Geldim senin banktaki hala oturuyor.Rahatsız etmeyeyim dedim.Senin için ÖDÜL üm var bir koşu uğrayıver olur mu?..

Yorum Gönder

Yazdığın yazgın olsun...