Yalınayak

Ben gitmeyi hiç beceremeyenlerdenim, ama bir kaç kere denemiştim.

İntihara giden ayaklar gibiydi gidişim; çelişki dolu, biçare, çarpık adımlarlar işte...

İlk adımımı gurur attırmıştı, bu yüzdende durmak imkansızdı, istemesemde gittim.

Önce aşka sürttüm topuğumu, sonra bir adım daha.

Ardından diğer topuğumun altında gördüm sadakati; bittim ve gitmelisin der gibiydi...

İlk defa orda hacim kaybetmişti ayakkabımın topukları...

Ve ne zaman giysem o ayakkabıları "gitmek" gelir aklıma...

İşte bu yüzdendir ki; "yalınayak" geldim sana...