Alıştım intiharlara; hergün bir çocuk atlıyor içimden, içsizliğime...
Kan revan bahçesi gönülevimin, düşende, düşümde liğme liğme.
Olay yerinde tutukluyorum kendimi. Dilim lal, tutuluyorum.
Muhabbetime müebbet veriyorum, susuyorum içten içe...
Cümlelerimi hücrelere hapsediyorum kelimesi kelimesine.
Bir kelime inliyor gecenin içinden "ben Aşk'ım hapsolmam"...
Bir kelime daha "ben Gurur'um hapsederim ama hapsolmam"...
Sonra ikisini aynı hücreye koyuyorum, susuyorlar... Çıt yok!
Alıştım çığlıklara; hergün bir çocuk atlıyor içimden, içsizliğime...
Sesli harfleri bitinceye kadar tutuyorlar nefeslerini,
Sessiz kalıyor alfabem, bensiz kalıyorum, iyeliksiz...
Hergün biri ölüyor içimde, leşini götürüyorum peşimden.
Çok gitmiyor, tutuklanıyorum tutukluğuma,
Karşıma alıyorum kendimi, önce tükürüyorum suratıma,
Sonra idama hükmediyorum, kırıyorum kalemimi...
Ve susuyorum... Çıt yok!
Hiç olmazsa; sende biraz olsun alış susmalarıma...
7 YORUM:
ve suspus olmak her satırda...kaybolup gitmek...
yine çok güzeldi...
hayırlı cumalar:)
yüreğine sağlık
harikaydı!
Ask ve Gurur'u ayni hücreye koyarsan tabi susarlar! Beraber geçinemez onlar. Illaki ikisinden biri gidecek... illaki.
Güzeldi tesekkürler hayirli cumalar
geldim,okudum,sevdim ama yorumumu yarına bırakıyorum...biraz daha hissederek yazmalıyım..;)
"Sonra ikisini aynı hücreye koyuyorum susuyorlar çıt yok"
"Sessiz kalıyor alfabem,bensiz kalıyorum,iyesizlik"
Bu şiir daha önce yazılmış olmalı..
Tam da AŞK ve GURUR romanını okurken..:))
Yorum Gönder
Yazdığın yazgın olsun...