16 Ekim 2010

Matem ve Matematik



Bütün problemlerim daha ben küçükken başlamıştı aslında.

Küçüktüm ve doğal olarakta 'yaş problemlerim' vardı.
2 katı 3 fazlası derken, yıllar henüz çözemediğim
bir 'hız problemine' bağlı olarak aktı gitti.
Aramızdaki yaş farkı asla kapanmayacaktı
ama artık babamı daha iyi anlayabiliyordum.
İçine düştüğüm 'havuz problemlerinden' beni kurtaran adam, babam.
Havuz bir türlü dolmuyor, bir musluktan akan diğerinden boşalıyor,
yani bi kulaktan giren diğerinden çıkıyordu ve bu nedenle
ne zaman 'para problemim' olsa elimden kalemi alan yine babamdı.
"Büyüyünce anlarsın" cevaplı bütün problemlerim de başlamaya hazırdı artık,
büyümüştüm anlamalıydım... Ama anlayamadım.
Belkide anlamak istemedim, kaçtım...


Ve annem, en büyük problemim belkide...
İlk yalnızlığım, ilk kaybım, ilk defa 'ölmek' fiilinin yüreğimi o sonsuz kat acıtması...
*7 kişinin yaşadığı bir evden 1 kişi cennete taşınırsa o evde kaç kişi kalır?
7 kalır 7...
Yese de yemese de yanlıştı ve yanlışlarım 1 doğrumu çoktan almıştı elimden...
5 kardeştik.Hayattan 5 kardeşi yemiştik, tokat gibiydi henüz acısı dinmeyen...
Hepinizi çok seviyorum...


Ve aşk... Hep uzak, en uzak olan.
Yeni bi problemim, bağlanamamanın ve sevememenin ne kadar kötü
olduğunu her defasında hatırlatan, şizoid halime inat,
bi mıh gibi benliğime çakan, çakışan ne varsa onun adı...
Son zamanlarda aşka dair 'yol problemlerim' türer durur.
*A şehrinden hareket eden bir aşık B şehrine neden hiç varamaz?
*O aşık A ve B şehirleri arasındaki "ayrılık dinlenme tesislerine"
uğramanın bedelini de öderse cebinde ne kalır?
Hiç... Sıfır...0...


Sonuç olarak A ve B şehirleri arası hiç bu kadar uzak olmamıştı.
Ve A şehri benim için artık herzaman 'yalnızlar şehri' olarak kalacaktı...


*İki-üç işçi, bir işin içinden çıkamıyorken,
diğer işçi bir ömürlük işi kaytara kaytara nasıl bitirecekti?
*Ve 23 yıllık bu kumaştan kaç yalnızlık daha dikilirdi?! Bilmem ama;
Sonuçta ben bir kumaşım, iyi yada kötü işledim kendi kendimi.
Yıprana yıprana, kaytara kaytara bitireceğiz bu hayatı...
Birgün 1 oluruz ve 0'a çarpılmadan katlana katlana büyürüz, umarım...
Umutlar herzaman (n) sonsuz...


5 YORUM:

Mia Wallace dedi ki...

Ya matematikle hayatı nasıl bağlayıp süper bir yazı yazmışsın böyle.. Resmen kala kaldım..
Bende bunun edebiyat halini yapmıştım. Dur yolliyim:)

http://trainspottingmia.blogspot.com/2010/08/yasamn-halleri.html

Angel dedi ki...

Size Mesaj Yazıyorum M.Y.S. :))

Blogun Mukemmel Hayırlı Olsun

Yazında Harika ! :))

Angel dedi ki...

Rica Ederim Bence Devamını Getır Gayet Hoş :)

Tatsız Çilek dedi ki...

Ve annem, en büyük problemim belkide...
İlk yalnızlığım, ilk kaybım, ilk defa 'ölmek' fiilinin yüreğimi o sonsuz kat acıtması...
*7 kişinin yaşadığı bir evden 1 kişi cennete taşınırsa o evde kaç kişi kalır?
7 kalır 7...
Yese de yemese de yanlıştı ve yanlışlarım 1 doğrumu çoktan almıştı elimden...
5 kardeştik.Hayattan 5 kardeşi yemiştik, tokat gibiydi henüz acısı dinmeyen...
Hepinizi çok seviyorum...


Mükemmel olmuş...
Sevdim cidden,ama okurken burnumun ucu sızladı.

DOREMİ dedi ki...

matematik bir tek sevdiğimiz insanların kaybında yanlış hesaplıyor hayatı..bir tek orada sözü geçmiyor..Dizelerinde, duygu aktarımın çok başarılı..inanır mısın gözlerim doldu..sahi bunda eklediğin müziğinde etkisi yadsınamaz..

Yorum Gönder

Yazdığın yazgın olsun...